Büyük bir heyecanla başlar ilk günler, yeni arkadaşlıklar ve yeni bir ortam en önemlisi farklı bir statütüde olursunuz artık. Birisi size sorar:
"Hangi bölümde okuyorsun evladım?"
"Hukuk, amca" mütevazice
"Nerden seçtin evladım öyle bir bölümü, kalın kalın kitaplar, oku oku bitmez"
Bu tarz tepkilerle karşılaşmayan hukuk öğrencisi yoktur. Sizi biraz umutsuzluğa sevkederler, ama aldırmayın çalışınca elde edilemeyecek hiçbirşey yoktur. Okula devam zorunluluğunuz yoktur; fakat bu okula gitmemek için getirilmiş birşey değildir. Maalesef ben bu hataya düştüm, okuldan uzak kaldım ve kaybeden ben oldum. Her bölümde olduğu gibi hukukta da dersi takip etmek şarttır. Aklıma gelmişken karşılaştığım başka bir tepkiyi de paylaşmak isterim:
"hangi bölümde okuyorsun?"
"hukuk"
"yalancı olacaksın he mi?"
"yok amca ben yalan söylemem"
"söyletirler evladım söyletirler"
Bu olayı her düşündüğümde hem gülerim hem de üzülürüm. Hukukçu imajının ne halde olduğunu gözler önüne sermektedir. Yalan söylemeden de hukukçu olunabilir, ben hala bu görüşü savunuyorum. Ben bu görüşü savunsam da maalesef biliyorum ki bizim mesleğimiz özellikle avukatlık yalancılıkla özdeşleştirilmekte. Bu imajı ortadan kaldırmak imkansız. Zira Einstein da şöyle bir kelam etmiş:
"Önyargıları parçalamak bir atomu parçalamaktan zordur"
Kısaca özetlemiş halimizi. En büyük problemlerimizden biri de önyargılarımız zaten, özellikle hukukçuların önyargılı olmaması gerekir. Önyargı varsa zaten, yargılama yapmanın anlamı yoktur. Hakim önyargılı olmamalıdır, peşin hüküm vermek en büyük yanlıştır. Biz bu yanlışları istediğimiz kadar dile getirelim hiç bir çözüme ulaşamayız, ne zamanki dilimizdekileri uygulamaya geçirirsek amacımıza ulaşmış oluruz. Bu fakülteyi seçerken amaç para kazanmaksa sadece bence aracı değiştirmek gerekir. Para kazanma aracı hukuk fakültesini bitirmek olmamalıdır.
